بدفهمى هاى هدايت اعتبار
بدفهمى هاى هدايت اعتبار
توسعه را نمى شود با اجبار تحميل كرد. امحاء فقر و پيشرفت صنعتى و فن آورى را مى شود سياست گذارى كرد اما نمى شود ديكته كرد.
رويكرد علم اقتصاد به توسعه اين است كه شرايط را مهيا كنيد تا آحاد اقتصادى اقناع شوند و سپرده هاى خود را به سمتى ببرند كه نفع جمعى در آن است. با اين نگرش “بانك خصوصى واقعى” نه تنها پليد نيست كه موهبتى است. در اينجا مردم در تقابل فرآيند توسعه نيستند بلكه عامل توسعه هستند. در اين حالت اولويت رفع محدوديت ها براى هدايت نقدينگى موجود به سوى توليد خواهد بود. در اين مدل بازارهاى مالى نقدينگى مازاد را جذب خواهد كرد نه به اجبار كه به اقناع. افراد ريسك پذير جذب بازار سرمايه خواهند شد و ريسك گريزان از طريق سرمايه گذارى در اوراق دولتى در پيشرفت زيربناها سهيم مى شوند.
هدايت اختيارى است. شايد ايرانيان آخرين ملتى باشند كه تاريخ درباره شان خواهد نوشت “ايشان اعتقاد به “هدايت اجبارى” داشتند.
