با وجود آنکه طبقه فقیر در حال حاضر نیازمند حمایت و جبران هزینههای افزایش یافته هستند، اما یارانه تخصیص یافته به کالاهای اساسی، لزوماً منجر به حمایت از طبقه فقیر نخواهد شد.
به طور کلی، یارانه کالایی در شرایطی که قیدی برای مصرف قائل نیست، به گروههایی که مصرف بالاتری دارند، خواهند رسید.
نگاهی به میزان مصرف خانوارها از کالاهای اساسی نشان میدهد که مصرف کالاهای اساسی در دهکهای مختلف درآمدی به شدت متفاوت است. این میزان مصرف متفاوت باعث میشود تا یارانه دریافتی گروهها نیز با یکدیگر متفاوت باشد.
محاسبات مرکز پژوهشهای مجلس نشان میدهد با فرض اینکه دولت به طور کامل قادر به کنترل قیمت کالاهای اساسی بود و میتوانست با اختصاص ارز با نرخ ترجیحی (۴۲۰۰ تومان) قیمت کالاهای اساسی را در نرخهای مصوب ثابت نگه دارد، حتی در این صورت نیز، دهک دهم در حدود چهار برابر بیش از دهک اول، یارانه دریافت میکرد.
